Podaj dalej: 6 postaw, których uczą nas osoby z niepełnosprawnością
Czego możemy nauczyć się od osób z niepełnosprawnością? Czy z obcowania z nimi płynie jakaś wartość? Chcąc odpowiedzieć na te pytania znów zaangażowaliśmy współpracowników Fundacji. Ich pomoc, doświadczenie w relacji z osobami z niepełnosprawnością oraz kompetencje są na wagę złota.
Tym bardziej, że kontakt z takimi osobami jak Mieszkańcy Przyjaznego Domu jest dla wielu osób trzecich paraliżujący. Powodów jest wiele, ale dziś nie o nich. Dziś chcemy ukazać to, czego uczymy się od naszych Podopiecznych. A prawda jest taka, że ludzie z niepełnosprawnością intelektualną, wykazują wiele cennych zalet, których możemy się od nich uczyć, ale na ogół mało zwraca się na nie uwagę. Co więcej – to pełnowartościowi ludzie, którzy w wielu sferach życia radzą sobie lepiej od nas. Nie wierzycie? Przeczytajcie 🙂
Przedstawiamy 6 wartości, postaw, których uczymy się od Podopiecznych, a które najczęściej pojawiały się w odpowiedziach Opiekunów i Wychowawców Fundacji.
- Pogoda ducha i radość
Trudno znaleźć osoby w naszym otoczeniu, które byłyby tak pogodne i radosne jak nasi Podopieczni. Oczywiście, każdy jest wyjątkowy na swój sposób i ma mniej lub bardziej trudne doświadczenia. Wystarczy jednak wspomnieć, że Mieszkańcy Fundacji nie przejmują się błahostkami. Złamany paznokieć czy rozlana herbata nie stanowią problemu, nie mówiąc o tym, że większość z Podopiecznych ma wyjątkowe, zaraźliwe poczucie humoru. Spontaniczne salwy śmiechu to norma, podobnie jak energiczne „cześć!” czy żarty i figle. Dzięki temu patrzymy na świat inaczej, a życie staje się lżejsze.
- Odwaga
Podopieczni uczą nas odwagi rozumianej w dwojaki sposób. Z jednej strony, dzięki osobom z niepełnosprawnością, mamy więcej odwagi do bycia sobą, do bycia takimi jakimi jesteśmy, niezależnie od tego co inni o nas pomyślą i powiedzą. Z drugiej strony natomiast uczymy się od Mieszkańców otwartości w relacjach, szczerości (czasem do bólu), okazywania uczuć i bezpośredniości w wyrażaniu siebie, co w dzisiejszych czasach nie zawsze jest dobrze widziane. Mało tego, dla Podopiecznych każdy jest ciekawy, intrygujący, warty poznania i zaprzyjaźnienia się.
- Cierpliwość
Cierpliwość w relacji z osobami potrzebującymi wsparcia i towarzyszenia, jakimi są przecież osoby z niepełnosprawnością, to wartość wymieniana bodaj najczęściej. Jest potrzebna i kształtuje się nie tylko podczas samego obcowania z Podopiecznymi. Sami podopieczni poprzez podejmowany trud i wysiłek definiują cierpliwość, wytyczają jej granice i pokazują na czym powinna polegać, a my obserwujemy jej owoce i również staramy się być coraz bardziej cierpliwi.
- Zachwyt nad drobiazgami
Od podopiecznych nauczyliśmy się zachwytu z każdego dnia i z każdej małej rzeczy. Okazuje się nagle, że wszelkie drobiazgi np. gazeta, balonik czy kartka i ołówek sprawiają ogromną radość i jawią się jakby były prawdziwymi skarbami. To uczy, że na co dzień, do szczęścia naprawdę niewiele potrzeba.
- Wyzbycie się schematów
W pracy z niepełnosprawnymi intelektualnie nie ma miejsca na schematy i rutynę. Podobnie jest przecież podczas opieki nad dziećmi. Podopieczni są aktywni i ciekawscy, więc ich sposób działania determinuje naszą postawę. Trzeba być uważnym bo nigdy nie wiadomo, co w danym momencie może się wydarzyć i jaka będzie reakcja Podopiecznego. Ta różnorodność, ekspresja i nieprzewidywalność w działaniu oraz myśleniu osób z niepełnosprawnością pozwoliły w zupełności wyzbyć się schematów. Co więcej sami staramy się zabiegać o różnorodność w zadaniach, otoczeniu i sposobach spędzania czasu, bo to stymuluje rozwój i sprawia, że mijające dni są bardziej atrakcyjne.
- Zdrowe spojrzenie na świat i drugiego człowieka
Tak, tak… osoby z niepełnosprawnością intelektualną uczą nas zdrowego patrzenia na świat. Dzięki Podopiecznym, zrozumieliśmy, że nie ma ludzi lepszych i gorszych – wszyscy jesteśmy tak samo piękni, ważni i wartościowi. Człowiek to człowiek i nie ważne czy jest biedny czy bogaty, wykształcony czy nie, zdrowy czy chory; osoby z niepełnosprawnością przyjmują każdego takim jakim jest. Co więcej, Podopieczni w relacjach są bezinteresowni, może nawet nieco naiwni, ale pokazują jak przyjmować drugiego człowieka bez szukania w nim problemów, aluzji czy ukrytych intencji. Dodając do tego radość, pogodę ducha i zachwyt nad drobiazgami odnosimy wrażenie, że jest to właściwe, zdrowe spojrzenie na świat i drugiego człowieka. Co więcej nie mamy wątpliwości, że to właśnie świat Osób Niepełnosprawnych jest światem normalnym i prawdziwym.
Osoby z niepełnosprawnością intelektualną żyją na swój sposób w pełni. Są wartościowe, z wieloma zaletami, które warto naśladować. Nauka płynąca z obcowania z nimi zmieniła nasze życie ogromnie.