Święto naszego Patrona, czyli 14 rocznica śmierci Ś.P. Stacha Jabłonki

27 marca jest dla nas szczególnym dniem, ponieważ Patron naszej Fundacji, Stanisław Jabłonka zmarł w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego 27.03.2005r.

W tym dniu szczególnie pamiętamy o Stachu, Jego Najbliższych, Rodzinie, Przyjaciołach oraz „Owocach Jabłonki” 🙂

Nasze świętowanie rozpoczęliśmy od wspólnego spaceru do kościoła p.w. św. Jana Apostoła przy ul. Królewskiej 30 na Zakrzowie, w którym dzięki uprzejmości Ks. Wiesława Karasia została odprawiona przez Ezechiela OFM Msza Św.w intencji Stacha Jabłonki. Uczestniczyli w niej Hania i Maciek Jabłonkowie, Przedstawiciele stworzonych przez Stacha Warsztatów Terapii Zajęciowej „Wspólnota” i Muminki”, Przyjaciele z Politechniki Wrocławskiej oraz Podopieczni, Pracownicy, Przyjaciele oraz Dobrodzieje naszej Fundacji. Piękną oprawę muzyczno – liturgiczną zapewniły nam Emilka i Ola oraz ministranci Piotr i Rafał. Dodatkowym ogromnie wzruszającym przeżyciem było przyjęcie Pierwszej Komunii Św. przez jedną z naszych Koleżanek.

Po Mszy Św. wspominaliśmy wybitnego człowieka, założyciela i patrona Fundacji Przyjazny Dom – Stanisława Jabłonkę.

Stanisław Jabłonka – dla przyjaciół, znajomych – Stachu, Staszek…

Środowisko związane z osobami z niepełnosprawnością intelektualną wiele Mu zawdzięcza. Od 1972r. był członkiem i wiceprezesem Wrocławskiego Koła Pomocy Dzieciom Specjalnej Troski. Od 1981r. aktywnie działał w chrześcijańsko – społecznym ruchu na rzecz osób z niepełnosprawnością intelektualną „Wiara i Światło” we Wrocławiu. W latach 1989 – 2000 był przewodniczącym Zarządu Regionalnego we Wrocławiu Fundacji im. Brata Alberta w Krakowie i przez wiele lat członkiem Rady Fundacji. Jest twórcą pierwszych we Wrocławiu Warsztatów Terapii Zajęciowej „Wspólnota” oraz „Muminki”. W 2001 roku został laureatem nagrody Totus w kategorii praca charytatywna i edukacyjno – wychowawcza przyznawanej przez Fundację Episkopatu Polski „Dzieło Trzeciego Tysiąclecia”.

Tuż przed śmiercią, 8 marca 2005 roku powołał Fundację „Przyjazny Dom” prowadzącą Wielofunkcyjny Ośrodek Rehabilitacyjno – Opiekuńczy dla osób z niepełnosprawnością intelektualną i został jej prezesem.

„Poznałam Stacha Jabłonkę i Jego syna Maćka 30 lat temu, w lipcu 1989 roku w Antoniowie k. Jeleniej Góry na obozie dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, organizowanym przez wspólnotę „Wiara i światło”. Był to mój pierwszy tego rodzaju wyjazd, na którym byłam z moim bratem jako osoba wspierająca. Stachu od samego początku bardzo zaimponował mi swoją postawą, przede wszystkim jako ojciec niepełnosprawnego syna. Był bardzo wymagający wobec siebie i Maćka, oczywiście w bardzo pozytywnym tego słowa znaczeniu. To Stachu przekonał mnie, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną są nie tylko „biorcami” – osobami potrzebującymi opieki czy wsparcia, ale mogą być także „dawcami”, to znaczy – mogą być bardzo użyteczne społecznie i w życiu codziennym. Potem nasza znajomość trwała w moich czasach studenckich we wspólnocie „Wiara i Światło”, a następnie zawodowo. Współpracowaliśmy, ale nigdy nie rozmawialiśmy o pracy pod wspólnym szyldem. W Fundacji Przyjazny Dom im. Stanisława Jabłonki podjęłam pracę 5 lat po śmierci Stacha, czyli już prawie 9 lat temu. Stachu spogląda na mnie codziennie z Góry – Jego zdjęcie wisi tuż nad moją głową :)”

Z wdzięcznością – Jowita

Stachu, ogromnie Ci dziękujemy za Twoją obecność w naszym życiu. Wspieraj nas nadal w naszych działaniach na rzecz osób z niepełnosprawnością intelektualną 🙂